Hicran

Melek yüzlüm mektubunu okudum
Hasretin içimde yanan kor diyor
Hece hece her harfini dokudum
Ayrılığın düğüm düğüm zor diyor

Titrek ellerinle süzgün gözlerin
Alev aldı canevimde sözlerin
Başucumda esen nefesin derin
Zaman örmüş aramıza sur diyor

Gece kafa tutmuş gelen güne de
Hasret nöbet almış köhne düne de
Kağıt duman sarmış kalem yine de
Her satırda ara beni sor diyor

Hâla sesin durur kulaklarımda
Sular akmaz oldu bulaklarımda
Baygın bakışların saç aklarımda
Eğlenirken kaçır beni yor diyor

Koskoca dünyada biziz karışık
Gündüzlere dargın çıkmıyor ışık
Kurtlarla kuzular bile barışık
Beni yâd ellerde koma hor diyor

Yükledin sırtıma onca kederi
Çürüdü etlerim delindi deri
Met-cezir misali gurbet hederi
Yâd edip gönlümü kırma yâr diyor

Son sözlerin sayfa sayfa, dağ gibi
Terk edilmiş çocuk, mera, bağ gibi
Tufana uğramış körpe, çağ gibi
Allı turnam kopar beni sar diyor

Görsen tanımazsın ben kimim neyim
Dökülmüş yapragım kuru gövdeyim
Kan endi gözüme daha ne deyim
Arzu halin ifadesi mor diyor