İçimin Yangınları

İçimin Yangınları

her çöküş, bir kattır çoğalmaya
yum gözlerini
uykunda göremediğin yağmur
sabah yeşertir umudun filizini
kapı açık kaldıkça yürür içeri ayaklar
 
çirkin bakışlarda vurulurmuş kuşlar
sen sapan olma kuşlara
 
rüzgâra güvenme
bileğin gücünde savur harmanını
gözlerin, deniz feneri olsun kendine
karıncanın çalışkanlığını ezberle
 
ne kadar emek harcarsan harca
değişmez kenar süslerinin yeri
boş sessizliğe açılır içerisi
 
dik dursun dilin
ne düşerse düşsün, kendinden olanı dök
ancak senin ellerin tutar kendi  yüzünü
 
maşa olmasın ellerin
inilmez kuyulara ip olma
görüp, bileceksin
hayat çoğu zaman acıya dahil