Merkez İstasyonu’nda Oturup Ağladım

Beni kalbinin üzerine bir mühür gibi bas, kolunun üzerine, bir mühür gibi, çünkü aşk ölümden güçlüdür.

“Şiirsel düzyazının klasiklerinden olan Merkez İstasyonu'nda Oturup Ağladım gelmiş geçmiş en kabuğu, derisi soyulmuş, çıplak sinir uçları açıkta kalmış eser. Baştan sona bir kırılganlık çığlığı... Bu kitabı okumak hüzünlü, pagan, erotik bir dua okumak gibi...”

- Brigid Brophy