Mirko

Balefira nivîskêr ji nişkêve xerab dibe û ji bêgavî li Çola Sahrayê datîne. Li çolê rastî Mîrko tê. Mîrko ji nivîskêr re dest bi behsa cihê ku lê dijî û serpêhatiyên xwe dike. Li gorî vegotina wî,  ew mîrzayek bi tena serê xwe li asteroîda B- 612 dijî ye. Di gerestêrka xwe de gula pir jê hez dike, xwedî dike. Dixwest bi awayê herî baş li gula xwe binêre. Ji bo rêyên sûdewertir peyda bike, neçar maye ku biçe gerestêrkên din.

Di gerestêrka qralî de bengîniya otorîteyê, di ya hunermend de ezezîtî, di ya serxweş de hingofî, di ya karmend de bengîtiya xwedantiyê ya bêarmanc, di ya çirager de îtaeteke bêguherîn û bêhînbûn ku tenê fermanan bicih tîne û di ya erdnîgarnas de jî zanyar û feraseta zanyariyê ya ji bîr kiriye ka zanistê ji bo kê pêk tîne, dibîne. Mîrko ji hemû gerestêrkan bi awayek xemgîn vedigere. Getestêrka ku herî dawî lê digere jî Dinya ye. Dinya bi mezinahiya xwe û qerebalixîya xwe ji yên din cudatir e. Cihek ku mirov ji nirxên xwe yên mirovîn bêtir bi cilûbergên xwe nirx dibîne û watedar dibe ye.

Ev pirtûka nivîskar û pîlotê Fransî Antonie de Saint-Exupéry ya di sala 1943’an de hatiye weşandin, heta niha li 210 ziman û zaraveyî hatiye wergerandin.