Şiir Dokunur

Dünya evimdir ve ben evimden uzakta
Kar yağdığında üşüyen çocukların
Üflediği avuçlarımla
Suya yürüyen susuz çocuklar Afrika’da
Tıpkı benim gibi
Tüm olmayan şeylerime bir benzetme bulurum bu dünyada
Kerpiç damları da özlerim Batı Sahra’da
Gökdelenlerin tükenmişliğini de üstelenebilirim
Ben, Tiran’da, Meşhed’de, Almaatı’da
Bilmediğim her ne varsa
Görmek için sınırları silip yer yüzünden
İki doğu ve iki batıda
İman ettim onun mülküne ne sığarsa