Yaşamak İnsan Kalarak _{Ataol Behramoğlu’nun Şiirine Giriş}

Kemal Özmen’le çok yakın bir zamanda, sadece birkaç yıl önce tanışmış olmamıza karşın bir kardeş yakınlığındaydık. Bu bir gönül ve akıl kardeşliğiydi.

Hakkımda çeşitli zamanlarda yazdıklarını kitaplaştırmak üzere hazırlanmış dosya üzerinde internet yolu ile yazışmaktayken, bu yaşam dolu, akıl ve bilgi dolu sapasağlam adamın apansız bir işitme sorunu ve ardından daha da apansız ölümü hayatım boyunca yaşadığım en büyük acılardan biri, en sarsıcı, en onulmaz bir keder olmuştur.

Bu kitabı oluşturan yazılardan her biri sadece benim şiirlerim bakımından değil, Türk şiiri araştırmaları ve genellikle de şiir-bilim bakımından paha biçilmez değerdedir. Kemal Özmen’in ölümü Türk edebiyat dünyasının büyük kaybıdır.

Bu kitabın sayfalarını birlikte çevirebilmeyi ne kadar isterdim. Kısmet değilmiş. Sevgili, değerli dostumun iyi yürekli, kapsayıcı, parlak zekâsına eşlik eden azıcık muzip gülümseyişi belleğimden hiç silinmeyecek, özlemi hiç dinmeyecek, hatırası yüreğimde capcanlı kalacaktır.

Ataol Behramoğlu